165. Total eclipse of…
por Nacho Mirás Fole
Que te digan que la resonancia de control ha salido limpia no te cambia la vida, pero te arregla el día y algunos sucesivos. Eso y que tus hijos te traigan el desayuno a la cama para celebrar que eres su padre, aunque el colchón acabe convertido en un mar de migas. Comprenderéis que los demás temas de la agenda informativa me importen menos.
Con este enemigo cabrón instalado en el cerebro sé que tendré que estar siempre pendiente de que, como ocurre con las canciones de los ochenta, se produzca un revival que me invada de nuevo los pensamientos. Eso es y va a ser así. De momento el invasor no está, pero deberá seguir acorralado para los restos: Que yo gane años, que la investigación avance y que los enanos sigan llevándome el desayuno a la piltra cada 19 de marzo son los puntos de la hoja de ruta. Lo de oler limones se lo dejo a quien lo receta. Como si se los come con monda y todo. Siempre fui de letras pero, en esta tesitura, soy de ciencias puras.
No fue fácil echarse cinco horas del día del padre en el Hospital de Día de Oncohematología del Clínico, casi tres conectado a la fontanería de la Micro Macro que me chuta los químicos por goteo. Después de 24 horas sigo en un estado medianamente aceptable, quitando efectos menores que se corrigen con pastillas. Nunca tendré palabras de agradecimiento suficientes para el personal de ese lugar en que consumo horas. Ilustraré con una imagen el detallazo que tuvieron ayer en Farmacia:
Lo que sí estoy es cansado. Esta mañana me dejé liar para buscar por Santiago el mejor lugar desde el que fotografiar el eclipse y, entre filtros y flautas, me eché la caminata de la jornada con mi gran amigo Xoán A. Soler. El resultado lo podéis ver en el álbum digital de La Voz y, de paso, podéis buscar también a Wally. Lo de que la luna tape el sol no volverá a suceder hasta dentro de 26 años, y me parece alargar demasiado la prórroga como para dejar la observación para la siguiente convocatoria. Sigo descansando en familia de este festivo que, por decreto, nos han bailado en el calendario. Que suene el mejor eclipse cantado del que tengo memoria: Bonnie Tyler, Total eclipse of the heart.
Me alegro mucho del resultado de la resonancia. No se gana una guerra pero si una batalla.
Enhorabuena, enhorabuena, enhorabuena……
Qué celebres muchos días del padre!!!!!
Felicidades valiente y a por todas por tus niños que son 2 soles muchos besos
pegata especial para superman!!! alegrome moito do resultado da resonancia animo Nacho
Bien, campeón, bien… Un besazo
¡Que buena noticia Nacho!, es estupendo que tengas controlado a ese elemento que quiere incordiar. Este habá sido el mejor Dia del Padre que has pasado hasta ahora, me alegro muchisimo.
Mucha fuerza para seguir plantando cara a ese indeseable
bieeeeeennnnnn!!!!!!!
Ojala que ese resultado de la resonancia magnética, se prolongue en el tiempo y que tus hijos disfruten de la compañía de su padre por mucho tiempo.
Animo y disfruta todo lo que puedas.
FELICIDADES…. non sabes o que a túa lectura me reconforta. GRAZAS
Parabéns!! Xa abonda de coliflores
Sí que reconforta leerte.Ver tan bien expresados sentimientos y recuerdos tan lejanos ya.Porque las prórrogas pueden ser tan largas que hasta te olvidas de que lo son.
Como seguro que lo será la tuya.Y te hará falta la capa de Supermán para batallar con la adolescencia y rescatar el babero de los niños para acudir a esas graduaciones universitarias que se hacen ahora.
Mi pronóstico no podía ser peor,y mi médico todavía se sonríe cuando me ve llegar,quince años después.
Cuento mi batallita porque a mí me animaban mucho las historias con final feliz.Que son muchas.
No dejan de descubrir armas nuevas contra el enemigo…Que disfrutes de muchos eclipses más,y nosotros del gran escritor que eres.GRACIAS.
Un superhombre,un luchador…un padre!
Felicidades,Nacho!!
Superman,supermaaaaaaaan,superman,noraboa.Unha aperta
pues si que es una buena noticia,,,y que sigas deleitandonos con tus memorias»
Joer, Nacho, qué alegría!!!
¡¡¡¡Bravo!!!! Me alegro mucho que tu tratamiento funcione. Te escuchado habler en publico y creo que este entrevista te va gustar. Un abrazo
Comparto a alegría que relatas, anque dure días, días e máis días. E meses e anos. Vés de provocarme un gratificante sorriso por elo. E por imaxinar o disfrute de encher a cama de migas xogando cos fillos… Iso, non tén precio e resulta difícil de describir: hai que vivilo e sentilo. Un bico, e a seguir dándonos inxecións de exemplos de actitude ante a vida. Graciñas.
Alejrome infinito Nacho. A sejir facendo camiño. Gigaabrazo.
Hola Nacho. Que buena noticia que la resonancia dio bien, es un paso adelante, las guerras se ganan batalla a batalla y tú tienes una fuerza impresionante. Me encanta leerte, y como siempre te digo, animo y salud muchisima salud. Eres grande Nacho, ahora con la primavera llegarán tiempos mejores. Un gran abrazo, llenito de energía positiva. Bicos ferrolanos
Muchas felicidades!!!!
Noraboa polos resultados, Nacho, e ……….. a polo próximo eclipse, polo menos 😉
qué alegría!!!!!
un agasallo dunha voz que sempre me gustou… e que sigue con nós nos seus cantos… para alguén que para mín é un modelo de Honrar la vida
Pero … quen è ese bo mozo das fotos que mira o eclipse coas jafas ? Nacho, boa nova onde as haxa!
E que viva a primavera!
Yo también me alegro . A disfrutar del momento con intensidad. Un lector.
Como me alegro Nacho, felicidades
Se feliz, feliz, feliz……!!!!!! Inmenso abrazo
Da gusto leerte por lo natural que cuentas las cosa de tu día a día.
Es una fantástica noticia lo de tu resonancia…FELICIDADES!!…y para que pensar en la siguiente, disfruta cada momento y no pienses en mañana porque nadie tiene mañana.
Un beso salao…
Me apunto la frase «nadie tiene mañana», porque me parece una gran verdad.
Saludos.
A mi me alegra el día leer estos artículos tan cargados de positivismo. Felicidades, Nacho, a ti por padre y a tus hijos por tenerte como padre. Bicos
Nacho me alegro mucho de tu mejoría, y que sigas escribiendo.Un abrazo
Genial!! Pasito a pasito. Enhorabuena.
Por lo que he visto en la foto, ya mismo te puedes hacer la raya… aunque sea en la barba; enhorabuena.
Parabenssss,Nacho.Excelente noticiaaaaa!!!! Que riquiños os teus enanos.
E que decir da pegatina? Encantame!!!
Beijinhossss. Ana
Como ayer señalaba X.L.Barreiro Rivas en La Voz, en una frase atribuida a Mario Andreotti, «Puede pasar todo y lo contrario de todo», en tu caso lo bueno es que ha sucedido lo contrario de todo, lo que me alegra y mucho, pues me permite apreciar que luchando y resistiendo es posible ganar y no me cabe duda de que ganarás la última batalla y con ella la guerra. Enhorabuena y continúa luchando.
Me alegro mucho de que todo vaya bien.Hoy me acordé de ti porque recibí el cuestionario para valoración de la incapacidad permanente enviado por el INSS por correo certificado,aunque en mi caso sin SMS previo.Me ha parecido sorprendente, por no calificarlo de otra manera,que necesiten que les envie datos como nombre de mis hijos,si alguno es adoptado,nombre de mis padres…además de preguntar por las dificultades que encuentro para realizar las tareas de mi profesión habitual.¡Pero si son ellos los que proponen la incapacidad!¡Cuantas cosas deberían cambiar en la administración!
Muchos ánimos
Seguro estaba de que as boas novas ian chegar, que Deus non sempre apreta de mais. Alegrasme a noite ao enterarme. Moitos almorzos mais na cama, moito relax en Catalunya. Apertas.