156. ¿Cuándo se cobra aquí?
por Nacho Mirás Fole
Como de costumbre, a día 29 ya ha cobrado toda la plantilla menos el enfermo coñazo que suscribe, que sigue esperando a que le aflojen la mosca porque la normativa española permite a quien tutela a personas como yo que una empresa privada con la que no hemos firmado jamás un contrato laboral nos administre los haberes cuando le salga de los huevos a los que la gestionan. ¿Hipoteca? ¿Gastos extra? ¿Cáncer? ¡No joda, señor!
Entre ayer y mañana, eso sí, habré perdido bastantes horas de mi cada vez más valioso tiempo en pasear informes médicos entre el hospital que me mantiene vivo y la unidad de vigilancia médica de la Seguridad Social, que me mira como a un sospechoso de explotar unas anginas. Seguro que mi oncólogo habría atendido a un par de pacientes con fecha de consumo preferente en el tiempo que desperdició en redactar y resumir unas memorias sanitarias que están en una red informática, a disposición de un funcionario que quiera pulsar una tecla. Es voluntad, no otra cosa.
Bastantes horas me paso ya conectado a una máquina en una sala de tratamientos como para, además, tener que hacer de cartero de la SS y llorarle a la mutua que me pague lo que me debe en tiempo y en forma. Pero a ellos les dan lo mismo mis circunstancias, mi supervivencia, mis expectativas. Después se colapsa el sistema y no faltará quien le eche la culpa a la gripe. ¡O carallo!
Hay quien me recomienda que no desperdicie energías en enfrentarme al sistema. Pues lo siento, pero voy a seguir haciéndolo, porque me hace bien, porque me desinfla la vena y porque, como dice mi amigo Xosé, nadie hizo una revolución sentado. No soy un fulano manso, y menos en la tesitura actual. Pienso levantar la voz y lo que haga falta mientras me queden fuerzas: todo eso del alma y la calma que repito hasta hartar. Y si lo que dejo por escrito sirve para que alguien reflexione y piense en cómo cambiarlo, entonces daré la mala hostia con la que nací por bien empleada.
Mañana acudiré puntual a la cita con los vigilantes, aunque para llegar a la hora impuesta tenga que zapatear a mis hijos. ¿Saben a qué hora entran los niños en el cole? ¡Qué coño van a saber! Ustedes a lo suyo. Tendrán la literatura que me piden y lo que queda de mí para mirarme con lupa. Solo les pido que sean tan ágiles en resolver como lo son en exigir. Como me ven, se verán, que ya decía mi abuela que el que no las tenga, que las espere. No, «no soy un fulano con la lágrima fácil, de esos que se quejan solo de vicio. Si la vida se deja, yo le meto mano y si no, aún me excita mi oficio…». SS también son las siglas de Sabina y Serrat, que son mucho menos tóxicos que los burrócratas que nos perdonan la vida.
Sí señor!!!!
Estou canso de ver a moita xente que se queixa de boca pero non actúa, sempre agardando a que outros lle resolvan o que o sistema pariu defectuoso. É patético.
Moita forza. Ti eres exemplo para moitos.
Moitas gracias
Reblogueó esto en Médico Personal.
Fuerza valiente que vergüenza con todos estos chorizos sueltos tu vales mucho NACHO para nosotros te queremos besos papará ti y tu familia GRACIAS VALIENTE
En casos como este, uno tiene que quedarse bien satisfecho alzando la voz donde corresponda y sin contemplaciones. La señora conselleira de sanidade, tiene que enterarse que las reformas hay que aplicarlas donde hacen falta y siempre en beneficio de los ciudadanos, no al revés.
Animo.
No te diré que te calme pero con la burocracia no hay quién pueda. Esta claro que sentado no se arregla nada y que tu tienes un altavoz por ser periodista y bloguero ojalá lo consigas, pero por favor que no te vaya la vida en ello que bastante tienes con tu puñetero cáncer.
Hace siete años mi hermana INMA tuvo con la mutua los mismos problemas, se ponía más enferma con tener que demostrar en papeles su enfermedad que cuando le inyectaban el veneno por las venas de la quimio. Veo que aún siguen los burócratas siendo unos tocapelotas.
GRACIAS por enfadarte tienes mucha razón.
Tienen un cuajo…Las mutuas deberían cambiar su nombre por el de putuas; poco queda de recíproco en ellas. ¿O es que hay gente dentro de ellas que les gusta estirar el tiempo y luego, en último momento, realizar el trabajo?
Hay mucha crítica al sector público pero conozco a cada una privada que es para echarle de comer a parte.
[¿A qué interesado se le ocurrió ese tipo de pago? No me extrañaría que fuera crédulo, a man derecha y altivo de galga casta. Suele ocurrir]
Esperemos que algo comience a cambiar y si podemos de verdad empecemos nosotros y podremos.
Saludos.
Nacho, a por ellos que son pocos y cobardes. Lo de las mutuas es un puto escándalo. Yo ya lo sufrí hace dos años cuanto pretendía cobrar el paro (promesa de Zapatero) al quedarme sin mi único cliente como autónomo y tener que abandonar mi actividad. A Fremap no le dió la gana de pagármelo y pedí la devolución del dinero que había pagado de más a la Seguridad Social y no me lo devolvieron. Simplemente nos roban. Espero que tu voz sirva para que esto se arregle alguna vez pero hay que pedir también a los empleados que realizan las gestiones que tengan un poquito más de comprensión con estas cosas. El sistema es una mierda pero siempre hay grietas por las que arreglar las cosas de otra forma. Estar cabreado es un síntoma de salud, sigue así. Un abrazo
La del pirata cojo…..moito lles gustaba aos meus filos, recordo viaxes ata a Rioxa con esa cinta adiante e atrás, unha e outra vez….
Nachiño, leña, leña!!!!!
e unha aperta….
Todo mi apoyo de otro con exactamente tu misma enfermedad desde hace siete años menos nueve días.
A min, perxudicoume decirlles tanto ó médico da mutua (que casi lle dá un palá), como á inspectora da SS que era unha mágoa estudar Medicina para facer de Inquisidor. Pero desafoguei. Mañán non sei si colleremos todos na sala de interrogatorios Nacho, que imos moooitos contigo,meu.
Gigaabrazo deshumificante!!!
Y si inundamos las casillas de las direcciones electrónicas con emails a esos personajes que puedan resolver este asunto? Yo no lo encuentro, pero si llega a mí les escribo quejándome por su insensatez y destrato. A tu servicio para hacerlo. Abrazo y beso grande, fuerte.
Me gusta mucho que no seas nada manso!! A pesar de tu maltrecho estado, a mí, que tampoco disfruto de muchas alegrías, me levantas el ánimo siempre. Espero que te guste saberlo. Besos
Es indignante la situación! Acabo de compartir en Facebook pero me gustaría poder hacer algo mas que ofrecer apoyo moral. Yo también nací con mala hostia!
Hola Nacho
Me alegro de que sigas preocupándote y cabreandote cuando te suceden estas cosas. De lo contrario no serías tu y eso sí que sería muy preocupante y triste
Un besazo. Ojalá esta carrera de fondo que estás haciendo se haga más llevadera
Si sirve. Si no lo hace a corto plazo es por que queremos aguantar y pasamos cuando no nos toca. A ver como si no, se podrían dar estas «ineficacias», que cualquiera puede ver como tales.
Protestar! Seguro que será moi útil para todos. Grazas e sorte! Abres camiño!grazas de novo
no hay humanidad, a mi pareja lo despidieron en cuanto se enteraron que se iba a operar, no le dieron tiempo a cojer la baja sin importarle de lo que viviera despues.
Animo nacho yo tambien pase ayer por el inclito tribunal medico y quedo a la espera de su tremenda decision a ver si en 15 dias nos envian el rrsultado y nos vemos por la raiñ tomando unos calamares
Moitas gracias e ¡que teñas ti tamén unha boa semana!