179. Descoordinado y perdido
por Nacho Mirás Fole
Es ciertamente asombrosa la cantidad de episodios intestinales opuestos que puede vivir el mismo ser humano en el espacio de unas pocas horas.No me extenderé más allá de la escatología general básica, pero creedme si os digo que creí reventar.
Hoy lucho con mis extremidades: adiós al excelente mecanógrafo que fui. La coordinación entre los dedos y el cerebro es lamentable. tengo que pedir asistencia para cosas como abrocharme, calzarme… La independencia a la mierda. Un podólogo, una fisioterapeuta… hasta he tenido que hacerme con un bastón plegable que me ayude a mantenerme vertical. Este jueves toca de nuevo resonancia magnética de seguimiento de mis acontecimientos cerebrales. He tenido que cancelar algunos compromisos, pero lo juro:no me queda más remedio. Disculpad si no estoy para casi nadie; apiltrafado y herido, no obstante, sigo de cuerpo presente. Necesito una tregua.
Toda la suerte del mundo….. Te la mereces,😇😇
Nos gustas igual. Te queremos igual. Seguimos aquí.Bicos.
Que sepas que TE QUIERO no sólo tu familia y amigos cercanos.
GRACIAS a tu blog tienes un batallón que está contigo y que TE QUEREMOS
Ánimo, mucho ánimo. Te sigo de lejos, física y químicamente hablando, pero me gusta leerte y que sigas escribiendo. Sin ti mi encarcelamiento sería más tedioso.
Sigue loitando….. a descoordinación levase (eu xa estou afeito a falar do meu brazo tonto) semella mentira pero a min me axudou mirar o que quería facer, vas mais lento pero a cachucha ten unha premisa mais para saber que queres facer…. e o manter a vertical, je,je hai 14 anos que non probo o alcohol e a xente que non me coñece o verme camiñar pensase que vou peido….. quedome con todos…. Animo. Buscalle as voltas e, ainda que cansado, seguro que lle atoparás ese puntiño para facer ‘coña’. Un bicazo e unha aperta moi grande desde Badalona.
Desconozco qué argumentos escribirte ya que me sobrecoge la idea que me ronda de la imposibilidad de oírte mediante la (tu) palabra escrita…Esperando sea algo pasajero y regreses con lo suficiente para seguir contándonos tus peripecias.
Desconozco qué decir y descolocado por tu escrito, espero.
Concédasela tanta como necesaria.
Saludos deferentes d:´
Estamos sumando máis e máis tropas para poder conter ó enemigo.Estamos o frente do batallón e ti, o noso sarxento guíasnos para conter ó enemigo. Avancen tropas e despleguemos toda a artillería, ainda queda moita batalla.
Vamoooos Nacho! aquí estamos todos para ayudar a desplegar ese bastón y mantenerte vertical, ahora llega el verano, el calorcito, los días largos y las buenas vibraciones de todo el mundo, no tienes porque estar para nadie tenemos que estar todos para ti y aqui seguimos, fuerzas mil!
Moitos ánimos, filliño. Moitísima forza
un lector de tu blog te envía un abrazo que me gustaría fuese alentador.
Ánimo, mucho ánimo, Nacho. ¡Abrazos fuertes!
Tu sombra y tu don, todo en el mismo paquete. El don es enorme, la sombra una h de p. Puede el don porque puedes tu, y siempre va a ser así. 179 y sumando. Te admiro.
Es duro.Yo leí una vez que para ser feliz no puede uno compadecerse de si mismo.Me dirás que me calle pero por favor intenta conservar el humor
Te queremos Nacho y estamos contigo .Un abrazo muy fuerte.
Siempre estaré aquí, esperando lo que toque y lo que puedas escribir.
Te envío mis mejores deseos de recuperación y mi cariño.
Animooooooooo. Llegaran tiempos mejores, seguro!!!!
Descoordinado si, pero perdido…res de res noi. Que estamos eiquí , na retajuardia, gigabatallón sejindote os pasos, paseniño, paseniño ajora. Apertas Nacho!!!!
Ánimo Nacho!!, me gustaría tener las palabras perfectas para arrancarte una sonrisa, como tú lo logras con fieles lectores como yo desde hace años, ¿con ese humor tan personal y único que tienes!. Pero «es marca de la casa», me faltan las palabras ahora, y me pasó lo mismo cuando me acerqué este viernes a saludarte y conocerte en la cena-gala. Espero que la RM de mañana traiga buenas noticias.
Seguro que el verano te trae una tregua . Animo piensa en un buen baño en cualquier mar cercano .
Un abrazo enorme y mucho ánimo!!
Grazas por seguir escribindo. Apertas
Entendo e comprendo todo o que dis.Que teñas boas novas na RM.
Ficamos a espera !
Beijinhos
Ánimo Nacho. Non sabes o moito que admiramos moitos a túa pelexa!!! Estás gañando!!! Forzaa
Vertical ou horizontal… o importante é que sigas ahí. Descansa o que poidas, déixate axudar e non perdas a esperanza… Bicos, Laura.
La independencia del pensamiento sigue intacta. Un abrazo.
Ánimo Nacho! Imaxino o duro que é, penso moito en ti e espero poder voltar pronto a Compostela (onde estudiei) e cruzarme contigo. Mil millóns de apertas.
Moitisímo ánimo e moitísima forza, Nacho. Desexo que os resultados da RM sexan moi positivos. Coídate moito!!. Un aperta moi forte!.
Hola Nacho. Solo decirte que seguimos aquí. Un abrazo. Bicos ferrolanos
Gracias….
Haberá que falar con Gila polo da tregua. Que fale co inimigo e que nos deixe uns días de lecer. Forza e lume
joer que pena…:( adelante y animo
Pois como che din por ahí arriba, moitas gracias por seguir escribindo, non hai motivo para pedior disculpas e aquí seguimos,!!!!
Es ahora cuando se conoce verdaderamente a un ser humano. En los momentos difíciles. Toda mi fuerza y apoyo para ti. Las batallas son duras .para ganar la guerra hay que pelear las como lo estás haciendo tú. Un abrazo.
Tregua concedida, no hace falta ni pedirla. Descansa, recupérate, y vuelve con toda la fuerza y toda la sorna que te caracteriza. Un abrazo!
Ánimo Nacho!! besos y fuerza
Suerte, ánimo y sobre todo un fuerte abrazo. Tregua concedida!
Yo sé por lo que estás pasando por qué lo pasé hace siete años. Dos operaciones estadio III c en fin ¡como te entiendo¡
joer,la fuerza que tienen las palabras,no te conozco pero me dan ganas de abrazarte,mientras estemos estamos como decia mi abuela,asi que para adelante que muchos estamos pendientes de tu escritura eléctrica,seguro que en mejores lides te has visto pero por tu escritura fuerzas aún tienes para rato y yo me alegro mucho.abraciños desde coruña.
Gracias por transmitir tus conocimientos con enorme sencillez, humildad, dadivosidad y eficiencia. Un gran profesor sin pretenderlo ser. Gracias por esas mañanas entrañables de los viernes en la uni. Que el universo te dé paz allá donde estés y muchísimo amor y protección a tu gente. DEP.