134. Alguien ha hecho su trabajo; ¡he cobrado!
por Nacho Mirás Fole
Solo unas líneas rápidas. He cobrado la «Prestación por incapacidad temporal» a primera hora de la mañana. Todo dentro del plazo legal, ya lo dije ayer, pero más tarde que mis compañeros sanos que ingresaron hace unos días. Lo que de verdad me jode es que el sistema español ampare este pago como de favor a la persona más vulnerable y que la mayor parte de las consideraciones que escucho a mi alrededor sean del tipo «es lo que hay»; «no te amargues»; «el sistema funciona así». ¡Que no, que las revoluciones no se hacen sentado en el váter y mirando la vida pasar!
Si alguien la ha dado al botón para hacer efectivo el ingreso a primerita hora es porque he hecho ruido, porque tengo muy mala hostia y porque no me callo ni debajo del agua. Porque tengo alma y no tengo calma. Seguro que hay miles de personas en situación similar que, esta hora, siguen preguntando por su dinero.
Así que no voy a darle las gracias al currito que ha hecho la gestión; le va en el sueldo, amigo. Y recuerdo que el día 15 toca la paga de Navidad y que lo mismo que entierro ahora el filo del hacha de guerra, la saco de nuevo al exterior o enciendo la motosierra. ¿Qué carallo de espíritu de bien mandados es ese que nos posee? ¡Juegan con lo nuestro! Si usted se deja, allá usted, pero conmigo no cuenten. Los de la hipoteca no se andan con hostias para cobrar, y les da lo mismo si me paga una mutua que una empresa que la fundación Amancio Ortega -coño, qué ideaza-.
He pasado una noche horrible, otra más. Me duelen los zurcidos, apenas duermo, veo cómo pasan por el reloj las horas, las medias… Llevo justo una semana craneotomizado por segunda vez y el cuerpo está como está, hinchado de anticonvulsivos y cortisona. Haré lo posible para salir un rato a la calle apoyándome en un bastón e trekking que me ampara en las subidas. Y seguiré de cuerpo presente. Agradezco todo tipo de consejos menos, como ya escribí hasta hartarme hace ahora un año, las recetas de paciencia. La paciencia se receta cuando no queda más alternativa.
Ayer, antes de irme a la cama, colgué en la red una tremenda foto de la cicatriz con 26 grapas metálicas que me cierra la cabeza. Seguro que a alguien le pareció fuera de lugar, obscena, extravagante, pero me da exactamente lo mismo: es mía y la comparto. Internet no es obligatorio. Se la dediqué especialmente a la mutua y al Instituto Nacional de la Seguridad Social, siempre tan espabilado para pedir informes que ya obran en su poder y para tocarte las narices cuando menos falta te hace. Si todo esto que hago -está usted como una puta cabra, amigo, pensarán muchos- le sirve a alguien más para endulzar sus pasos amargos en el caminar torcido de la oncología médica, ya lo doy por bueno. Y si no también, es lo que me ha tocado y lo gestiono yo.
Lo dicho, ni gracias ni historias. A mí no me dan las gracias por hacer mi trabajo, seguro que tampoco demasiado a usted, o menos de lo que deberían. Si me acompaña el pastillamen, que me tiene las entrañas destrozadas, ya iré contando algo más. Quem tem alma não tem calma. Los que tengan alma que me sigan.
Pues en ésas estamos, que aunque yo sea un desalmado, te sigo con mi alma de tirar fotos. Unha saca das vistas que dispara e non mata.
Imagino lo de los dolores, y por ahí iba en anterior comentario.
Breludos
¿Qué la foto puede resultar fuera de lugar, obscena o extravagante?. Esa cicatriz es preciosa Nacho, pura fuente de vida.
Fuera de lugar, obsceno, extravagante y otros calificativos bastante más gruesos, es lo que están padeciendo muchos ciudadanos inocentes del estado español, en estos tiempos tan ruines.
Salud.
Estaba esperando leerte, para saber como andaba el hueco dejado por Casiano 2. Con esa «cacho cicatriz» fardarias en el cole un montón!! Sigue así. Abrazos
Dentro del instituto público donde estudia mi hijo hay un bar muy bien surtido de latas de agua con azúcar, bocatas de grasas saturadas y chupa_ chups. En el patio de recreo deben jugar por turno porque no caben todos juntos. Hace nada oí a nuestro «it boy» presidente de la Xunta decir que se iban a tomar medidas para atajar el problema de la obesidad infantil que en Galicia es especialmente grave.
Propongo como primera medida que la comida que se sirva en la residencia presidencial, venga de un bareto de instituto. Así cuando el presidente también tenga sobrepeso, lo de nuestros niños parecerá lo normal.
Enfermos, niños… culpables por enfermar y engordar.
Tu indignación se nos ha contagiado, la has plasmado muy bien por escrito. El cacho de cerebro que te queda está en perfecto estado.
Ola Nacho !! . Alégrame saber que xa cobrache , eu empezo este mes e xa estou preocupada porque din que pagan moi tarde . Si hai problemas ca extra conta conmigo para o que faga falta porque como ben dis ti : jodidos e apaleados . E se non o dís ti , o fago eu .
Sinto moito polo que estás pasando , non teño palabras para consolarte…… Pero temos a sorte de poseer algo moi importante , unha intelixencia que nos fai loitar pola nosa familia e amigos verdadeiros .
Síguete cabreando todo o que queiras , que eu sempre digo » polo menos ter dereito o pataleo »
Admírote moito , eres un gran loitador…….que non te cambien.
Unha forte aperta ( si me permites )
Besos mil, Nacho.
Tío con la foto de las grapas en la cabeza que más quieres que Facebook que tiene los derechos jjaa,mi consejo es que sigas dando Caňa, que se vea y lea.Apertas.
Hola Nacho:
Me quito el sombrero ante tu rotunda cicatriz, que le mete un dedo en el ojo a los cómodos, a los de sueldo de por vida hagan lo que hagan, o lo que no hagan. Pero más, aplaudo tu alma sin calma, que ni en estos momentos se deja apabullar, ni se olvida de ser solidaria con los demás sufrientes del sistema.
Bien por ti!
Bicos
Contigo no usan lo mismo k los políticos k se apropian del dinero nuestro un fuerte abrazo
NON SEI SE CHE AXUDARÁ OU NON: a Lei 11/2007, de 22 de xuño, de acceso electrónico dos cidadáns aos Servizos Públicos (estatal) establece como un dereito dos cidadáns a de relacionarse coas Administracións Públicas por medios electrónicos e, polo tanto, é unha obriga correlativa para as administracións facilitar este dereito.
No Real Decreto 1494/2007, de 12 de novembro que aproba o Regulamento sobre as Condicións Básicas para o Acceso das Persoas con Discapacidade ás Tecnoloxías, Produtos e Servizos relacionados coa Sociedade da Información e Medios de Comunicación social e na Lei 56/2007, de 28 de decembro, de Medidas de Impulso da Sociedade da Información, obrigan tanto ás páxinas da Administración pública como ás doutras moitas empresas a que cumpran coas normas de accesibilidade sobre todo nas empresas que participen ou queiran participar en contratos coa Administración ou financiamento público, os usuarios teñen dereito a:
– Obter informacións, realizar consultas e alegacións, formular solicitudes, manifestar consentimento, emprender pretensións, efectuar pagos, realizar transaccións e opoñerse ás resolucións e actos administrativos.
– Non aportar os datos e documentos que obren en poder das Administracións Públicas.
– Poder seguir por medios electrónicos o estado de tramitación dos procedementos nos que sexan interesados, salvo supostos en que a normativa de aplicación estableza restricións.
– Obter copias electrónicas dos documentos electrónicos que formen parte de procedementos nos que teñan a condición de interesado.
– Á conservación en formato electrónico polas Administracións Públicas dos documentos electrónicos que formen parte dun expediente.
– Obter os medios de identificación electrónica necesarios: os sistemas de firma electrónica do Documento Nacional de Identidade ou de outros sistemas de firma electrónica admitidos no ámbito das Administracións Públicas.
– O resto do art. 35 (dereitos dos cidadáns) da LPA (Réxime Xurídico das Administracións Públicas e do Procedemento Administrativo Común) entre os que están:
– Identificar ás autoridades e ao persoal ao servizo das Administracións Públicas responsable do tramite dos procedementos.
Aínda hai mais:
Real Decreto 4/2010, de 8 de xaneiro, polo que se regula o Esquema Nacional de Interoperabilidade.
Trátase de compartir, reutilizar e colaborar. A interoperabilidade é a capacidade dos sistemas de información e dos procedementos aos que estes dan soporte, de compartir datos e facer posible o intercambio de información e coñecemento entre eles.
Ten en conta as recomendacións da UE, a situación tecnolóxica das diferentes AA.PP e os servizos electrónicos existentes, considerará a utilización de estándares abertos e, de xeito complementario, de estándares de uso xeralizado polos cidadáns.
O caso é que os prazos de implantación son o 30 de xaneiro de 2014, dende xaneiro de 2011 deberíase dispor dun Plan de Adecuación ao Esquema Nacional de Interoperabilidade.
A administración é a primeira en saltarse a lexislación e as normas que ela mesma dita, nas normas tamén están prevista sancións por non cumprir a norma daquela ¿QUÉ PUÑETAS FAN OS ÓRGANOS ENCARGADOS DE CONTROLAR O CUMPRIMENTO DA NORMATIVA EN VIGOR?
Sigue dando caña tu que estás en un pedestal aunque sea contra tu voluntad, pero se te puede escuchar con éste blog y hacer fuerza para que lo tuyo te lo den a su debido tiempo.
Ánimo desde Sevilla que ojalá te pudiera enviar también un poco de éste sol para que no te doliera tanto la herida.
Me alegro NACHO y fuerza que tu tienes mucha besos para toda tu familia
Hola Nacho. Yo te sigo con alma corazón y vida, me encanta que te cabrees, fuerza Nacho no cambies nunca, eres grande. Alguien muy querido para mi, perdió su batalla pero la mayoría la ganan. Venceras y lo celebraremos. Yo sigo encendiendo velas. Suerte y salud. Para mi leerte es una terapia maravillosa me ayuda en mi duelo. Bicos ferrolanos
No me extrañaría que el CESID vigile tu blog (y las redes sociales) y haya dicho ¡ya está bien de dar motivos de insatisfacción!
Quizá te parezca mentira, pero hay quienes son así de «detallistas».
Me alegro de que no te maten de hambre… o de asco.
Un abrazo.
ya he visto el zurcido, eres único, quisiera tener tú fuerza. Un besito
Me alegro de tu recuperación aunque esta sea más lenta de lo que tu quisieras. Eres un ejemplo para muchos, se de lo que hablo. Y un escritor como la copa de un pino, nadie como tu para describir situaciones difíciles enfundadas en un traje de buen humor que nos ayuda a sonreír a cuantos como tu navegamos en los mares de la oncología aunque sea con distinto ejército. Un abrazo campeón!
Si no fue casualidad, entonces si que a alguno le pico la moscarda y decidió cumplir con su trabajo.
Espero que te mejores y puedas dormir bien, la operación es reciente y seguro que es cuestión de algunos días mas.
te mando un abrazo enooorme de esos que quitan el aire pero miman el alma!!!!! ole ole y ole tus cojones!!!! sigue peleando asi que vas por buen camino!!!!!
Saludos Nacho , sabía que algo te estaba pasando, era mucho tiempo sin saber de ti. Lo siento,ya sabes como es esto: unos días estamos bien y en otros que se está bien jodido. Ahí que hacerle frente a lo que venga y luchar. Me alegra que conseguiste tu pensión porque, como se dice,las penas con pan son menos. Un abrazo.
Carallo Nacho,por piercings non será,non. E despois quedache o tatuaxe. Modelno,tú. A ver si te deixan descansar eses…. e así podes durmir ben. A miña alma con vos. Sempre.
Recuerdos.Admiración por ti y buenos deseos,amén de BICOS.
Militancia, amigo o teu si que e militancia ca vida….o resto moito ruido e poucas noces…..desde barcelona » salut e força al canut».
que combativo e que guai. así deberíamos estar todos. Grazas polos enfados que os teus son, mii efectivos. Bicos e impaciencia pero sobre todo, que cada día vaya un poco mellor e que esas costuras e demais cosas que dis que pos en internet, che den algo de paz. boa noite, amigo.
Noraboa por ter cobrado, se non en tempo, alomenos en forma. Leña contra a caradura e a burrocracia con ese temple (eufemismo) de cabalo de Espartero. E a cicatriz e como un ex-libris que marca a quen pertence o orgullo e combatibidade co que lle fas frente a enfermedade. Coma sempre, a miña admiracion sincera.
Yo nunca te recomendaré paciencia Nacho, solo te dije como funcionaba, (mal por supuesto), para aliviarte un poco la rabia que sentías. No tengo calma. A mis años sigo despotricando contra todo lo que se mueve si se mueve mal como el caso que nos ocupa. Lo de la foto en Internet me parece estupendo. es mas en el papeleo que te estan pidiendo yo enviaría un «selfie» de la tal brecha, a ser posible ampliada.
Me encanta que estés combativo y reivindicativo eso es buena señal. Eres un crack porque a pesar del «poco dormir y mucho velar», tienes una fuerza que te aseguro nos transmites y que, por lo menos yo, te agradecemos.
Cuando me entra la pajara me digo: «venga chica, ¿de que te quejas?, vale que te duele pero mira para Nacho». Mágicas palabras, me pongo a segregar serotonina y noradrenalina que pienso que en ese instante hasta podría hacer alguna donación. Tu mira si eres importante para tus fans, o tu parroquia.
¡Animo rapáz!
Hola Nacho:
se que es bastante irritante tener que tratar con las instituciones públicas en momentos como los que tú estás viviendo, lo malo es que, según mi experiencia, todavía puede empeorar la cosa.
Te mandan una carta el 17 de Noviembre porque ellos ya saben que tú operación está en marcha y tienes una prorroga de 6 meses.
Ellos saben que no podrás incorporarte al trabajo en ese plazo de tiempo así que ( no quisiera ser agorera) pero me temo que van a revisar tu estado actual para cambiar la prórroga por una incapacidad lo que conlleva que, siendo menor de 52 años, el INSS pasará a pagarte un cincuenta y algo por ciento de tu sueldo actual y apáñatelas como puedas.
Espero estar equivocada pero, siendo fiel seguidora de tu blog no podía quedarme quieta y no avisar para que puedas prepararte para lo que aún pueda venir.
A seguir peleando!!!!! , ánimo, un abrazo
Rabudo en estado puro.
Quero deixarche un agasallo, que non sei se o será ou non, sobre todo para o teu torturado sistema nervioso. Pero acabo de descubrir en youtube uns gaiteiros rusos, que se son bós, tou segura que os coñecerás xa.
Espero que cando os poidas escoitar, que disfrutes un pouquiño con eles.
Escribe, escribe e sigue escribindo así por todas as persoas que non teñen pluma pero están coma ti na primeira liña da loita!!
HACE SEIS AÑOS ME DIAGNOSTICARON EXACTAMENTE EL MISMO TUMOR QUE A TI.
EN UN PPIO ME DIERON TRES MESES DE VIDA,LUEGO AÑO Y MEDIO,DESPUES TRES COMO MUCHO.
Y AQUI SIGO.
MUCHO ANIMO Y LO QUE TENGA QUE PASAR QUE PASE.
Me alegro de tu cobro y de tu rabia e indignación, están mas que justificadas.
Sigue reivindicando, es lo que causa mas efecto, sobre todo si sale público, eso les duele…
Ojalá vayas descansando cada noche algo mejor, un besiño.
Siempre pongo lo mismo. Sigue así. Tienes mucha fuerza y tienes un corazón grandísimo. Un día nos conoceremos, muchos besos
Con mucha coña, que las circunstancias eran las que había y se entiende perfectamente el mosqueo pero igual te han tocado algo esta vez que te ha activado el [colmillo afilado mode:on]
Por cierto, un poco más y te envían la notificación a la sala de reanimación post-operatoria