157. La humanidad, un bien tan escaso que sorprende.
por Nacho Mirás Fole
Si la visita a la unidad de vigilancia médica de la Seguridad Social no ha sido para nada lo traumática que cabría esperar, ha sido gracias a que, como ya he escrito más veces, por encima de un sistema injusto, obsoleto y con todos los defectos que se pueda uno imaginar, están las personas. No voy a dar nombres esta vez, pero agradezco de corazón el trato recibido. La humanidad no abunda en algunos departamentos de la Administración. Aún diría más: es un bien tan escaso que cuando reluce, sorprende.
En los próximos días, una comisión decidirá sobre mi situación laboral para los restos. La economía me preocupa, porque la normativa española te puede dejar en bolas justo cuando más abrigo te hace falta. No es lo mismo cobrar el cien por cien que el 55, lo sabe hasta un niño de primaria. Y nuestro avanzadísimo sistema de protección social te puede dejar con la mitad del sueldo en plena agonía, es así. Confío en poder vaciar lo que me queda de cerebro de preocupaciones monetarias para dedicarme al triatlón químico que tengo por delante. Voy a confiar esta vez en el sistema, que para rectificar tengo tiempo y un teclado protestón con la batería cargada.
El pronóstico médico sigue siendo malo, pero el ánimo lo mantengo amarrado con una cadena. Malo, sí, nunca ha sido de otra manera.
Después está el asunto de los pagos habituales: a 30 de enero, diez de la mañana, estamos igual que ayer, con los haberes pelados. De nuevo voy a ser optimista y confiar en que el tipo de la mutua que tiene la responsabilidad acierte con el botón adecuado en las próximas horas. ¿Ya? ¿Tan difícil es?
Viene mal tiempo para el fin de semana, así que voy a tratar de ponerme la mejor de mis caras, que el día 4 llega enseguida y me espera un torrente de emociones citotóxicas en la sala de tratamientos. Abrigaos, que dan nieve a quinientos metros y lo mismo tenemos que ir de Santiago a Lalín en trineo.
Mucho ånimo, de corazón. Que la burrocracia y los papeles no te minen. A veces, como en la peli, conviene confiar en la amabilidad de los extraños. Reserva tu fuerza para la química.
Todo mi apoyo por tu lucha, tu esfuerzo, por tu salud. Por lo que haces por ti y por los demás. Sin saberlo estás dando consuelo, apoyo y voz a muchos que, en tu misma situación, no tienen la oportunidad de hacerse ver y oir. Estas abriendo puertas palabra en mano.
Todo mi apoyo y mi reconocimiento. Y confiemos en la amabilidad de los extraños, que a veces sorprenden para bien.
¡No te rindas, un ejército de paz te acompaña!
Un abrazo fuerte.
Gracias por hacer visibles los abusos del sistema con las personas. Sólo faltaba que tuviésemos que pedir perdón por estar enfermos.
Hola, Nacho en mi casa ya hemos pasado por aquí, y todo lo que no sea el 100% o sea una absoluta, tendrás que reclamar. Y no olvides que hay otra por encima. Mucha suerte, espero que ayude aunque sea un poquitín.
Con una invalidez absoluta. creo que cobrarás mas que con una simple baja médica y siempre es reversible. A una vecina que se la habian dado hace un año y pico, después de la ultima revisión los de la empresa la llamaron «a filas»y está currando. Bueno, no soy un experto, de cualquier manera te deseo lo mejor y que no se bajen los ánimos para nada ni para denunciar lo que sea injusto.Que mucha culpa tenemos por protestar en privado y no hacerlo, casi nunca, visible y negro sobre blanco.
Todo son problemas cuando menos se necesitan y no es de recibo que tengas que gastar tu energía en todos esos pasos en lugar de aprovecharla para recuperar tu salud. Es lo que nos toca pero….
Has visto? a veces te encuentras con PERSONAS. Ojalá hubiera una epidemia que nos contagiara a todos para actuar siempre así!!! Disfruta todo lo que puedas y más, en su momento, si es necesario, ya lucharás por ese 100%. Confía en ti y haz acopio de todas las fuerzas posibles para el próximo día 4. Lo conseguirás!!!!!!
Cárgate de energía positiva para el próximo día 4, ánimo y fuerza.
Que disfrutes de tu fin de semana, quimio free. Apertas agarimosas.
Pois si, amigo Nacho, camiñas por vieiros que outros pisamos antes.
Polo que levas contado, no EVI vante propor para unha incapacidade laboral permanente absoluta. Esto vai significar pra ti, entre outras cousas, cobrar o 100% da base de cotizacion e a exencion do IRPF.
Se todo vai como debe de ir o que che/nos quede ainda de andaina por estos lares imola facer sen demasiadas preocupacions economicas e coa cabeciña libre pra nos adicar ao que realmente importa.
Coa ILP Total cobrarias o 55% desa base e terias que apoquinar o IRPF correspondente. E coa gran incapacidade o 150%. Pero coido que afortunadamente este non e o teu caso.
En quince dias supoño que teras xa no buzon a resolucion do teu expediente.
Vémonos na sala de espera da consulta 11. Sí, ali onda o «Gallego del Año» (Que abofé que ben que o merece) nos espera cada tres semanas.
Un abrazo.
Mejor humor te veo que el mes pasado; me alegro. Como te dice Francisco J. Rodríguez Loureiro ahí arriba, tienes todos los números para la absoluta. Una gran incapacidad solo sería recomendable por el plano económico pero ni tú ni nosotros la querríamos (ni para ti, ni para nosotros; ni por ti, ni por nosotros). Tú serías un ‘cacho de carne’ – señal que Casiano (o sus obras de reforma) habría vencido – y nosotros nos quedaríamos sin leer estas crónicas de una victoria anunciada. A estas horas (19:26) ya deberías tener los dineritos en la cuenta (no es una afirmación, sino un deseo por mi parte), si no es así, el lunes nos vamos a reír un rato con tus escritos.
Suerte!
En tu caso estoy seguro que tendrás la incapacidad total en grado de absoluta y seguro que resuelven pronto. Yo la tengo y es una pensión no contributiva, con el 100% de la base reguladora.
Me alegro que sigas con humor y que el tratamiento no te resulte mas difícil que hasta ahora.
Amoriño Nacho, ben sabes que somos todos anaquiños desa cadea que falas…
E que viva a neve , xaneiro e febreiro!
Si estamos todos de acuerdo en lo mismo, si la burrocracia nos está ahogando a todos, creo que deberíamos hacer algo. Las preguntas son que y como.
No me hagas caso Nacho que no te lo pregunto a ti sino que reflexiono en voz alta.
Tu centrate en lo tuyo, visualizate sano y concentra ahí tu energía.
Cuidate campeon e moita forza
Bóa fin de semana Nacho.
E que a «humanidade» tiña que nos vir de serie, que para iso nos chamamos Humanos. Ou Inhumanos. Desexo que a burrocracia te siga sorprendendo,para ben. A ti, e a todos.Pero niste espazo tí, eres o «prota». Ogallá fora outro o tema da novela. Bicos.
Nacho…..te acabo de escuchar en la radio…me has tocado el corazón..un beso y una sonrisa!
Hola Nacho te he oído en la Cope ánimo eres increíble por recordarnos que disfrutemos de lo que tenemos !ya! que no sabemos cuando la luz se apaga
Te deseo que el día 4 pase pronto y que tu mal remita totalmente.
Que el 4 pase pronto y estés en pie de guerra el 6. Un abrazo y a por la absoluta y a pasar del tema.
Siempre nos vas a tener ahí.Solo tienes que pedirlo
Gracias por tu testimonio. ¡Ánimo! Te oí esta mañana en la Cope. Tu ánimo y tu espíritu de vivir el día en plenitud ciertamente tienen que dar envidia a muchos y muchísimo ánimo a otros. Adelante. Te acompañamos desde la distancia.
Unha aperta
Ánimo Nacho!. Siempre sale el sol y llega la primavera…A pesar do frío e do vento,da neve, e das treboadas…Unha aperta
Hola Nacho. Que buena la entrevista de la cope y genial el entrevistado, la escuché en el móvil hace un momento, que grande eres Nacho,no cambies nunca, fuerza y salud, muchísimo ánimo y un monton de energía positiva. Te mando un grandisimo abrazo, o como dice mi nieto, un abrazo de oso. Bicos ferrolanos.
Rabudo, te das cuenta de cuántas cosas de las vidas de otros desconocíamos.Si me dieran a elegir preferiría seguir siendo una ignorante pero metidos ya en harina como estamos, a veces también doy valor a este saber. Un abrazo
Buenas Nacho, soy Raquel de Granada, mañana operan a mi madre de una recidiva de cáncer de ovario, y en estos momentos le estoy leyendo tu blog. Tus palabras nos llenan de fuerza para afrontar lo que venga.
Eres admirable. Ánimo y Suerte.
Forza mañà.Toda.
Un bico
¡¡Hola Nacho!! Ante todo felicitarte acabo de entrar por primera vez en tu página y me ha gustado mucho tu publicación ( las anteriores también las leeré )..eres un guerrero, y eso es de las cosas que más pueden honrar a una persona. Yo creo que te mantengas firme es algo extramadamente bueno, y que puede hacer maravillas…creer y ver nuestra propia fuerza interior es algo milagroso y que realmente funciona.. esa fuerza está en tí,no dudes de ella, porque te ayudará grandiosamente en todo lo que te propongas… ¡¡Espero nos pongas al día!!¡¡ Un abrazoo!!
Mañán e sempre, contigo. Boas Noites….
Aberígate bien de esos fríos y marchando, siempre adelante y pisando fuerte. Un abrazo calentito desde el Sur.
Rabudiño,hoxe esperache un dia longo,a metereoloxia non promete,ao mellor chegas a ver a neve nas rúas de Compostel
San sana colita de rana. Que hoy te sea leve. Abrazo y beso. Viste esto? http://www.lavozdegalicia.es/noticia/2015/02/04/desprotegidos-cancer/0003_201502G4P24991.htm?utm_source=facebook&utm_medium=referral&utm_campaign=fbgen
Hoy día 4 con mi madre en su penúltimo chute de Avastin!!!..Mucho animo y fuerza desde Madrid!!
aqui seguimos!