52. A una semana de la condicional
por Nacho Mirás Fole
Dejo para mañana lo que podría hacer hoy. Pero entre que estoy muerto de sueño y muerto de risa por culpa de Carlos Blanco y Xosé Manuel Budiño, casi mejor me retiro a mis aposentos drogado de Temozolomida hasta los dientes. La sesión hospitalaria del viernes es completita, así que me dormiré soñando con las vacaciones mediterráneas que ya están a la vuelta de la esquina. Me voy a quitar el moho más a gusto… Gracias de nuevo a todos los que os cruzáis conmigo por pasillos y empedrados, tanto si paráis como si no. Que sepáis, en todo caso, que no acostumbro a morder sin consentimiento. Y tengo todas las vacunas. Mañana se acaba la quinta semana y ya solo quedarán cinco sesiones más en la freidora y siete de Quimicefa hasta que pueda salir en libertad condicional. A ver si voy a tener mono… La canción de hoy, versión de la Space Oddity de David Bowie con la que me alisté en la guerra radiactiva y biológica contra el astrocitoma anaplásico grado III, os la dedico de corazón a todos los que hacéis que la sanidad pública siga funcionando contra viento, marea y ciclogénesis explosivas, literales y figuradas. La Estación Espacial Internacional sin astronautas como Chris Hadfield dentro sería un inútil bidón en órbita. Buenas noches a casi todos.
Ya queda menos guei!!!!
Lo bueno, si breve, dos veces bueno. Boas noites.
Eu tería parado máis no empedrado de Casas Reais, pero odio importunar. Por certo, non deixes de morder, mesmo sen consentimento
maestro e un privilexio q sexas ultimo pensamento antes dun bo soño con moi boa compaña
Muchos somos tachando días!!!cómo quien deshoja una margarita. Las mariposas del estómago se matan a cañonazos, dependiendo de la circunstancia. Tú con tu temozolomida y yo con mi Dilteazen y otra tanda de pastillitas, que una tras otra, parecen una chirigota de Cádiz con tanto colorín, pero sin tanta guasa y cómo bien dices : Buenas noches a casi todos
Gracias por tu fidelidad al escribir cada día.
Cinco días pasan volando!!
Me da vergüenza leer que nos das las gracias, cuando eres el que me alegra los días con tu fuerza, ánimo e ilusión. Sigue así, ya queda menos!
Si la vida te da limones, échale tequila y sal.
Preciosa canción, sigue con ella hasta el final. Como me dijeron hoy : El tiempo pasa, el tiempo pesa, el tiempo pisa… Creo que tú, con tu fuerza no dejarás que te pise sino que lo pisarás tú a él. Adelante Nacho Mirás .
eu cando iba decia k iba a tomarlle unha de tinto e outra de blanco porke has jerigas aquelas ainda che levaban,e a radioterapia decia k era a sesion de rayos uva.O luns vou eu haber si me cruzo contigo e te reconozco e asi poder saudarte,pero ainda asi vemoste aki todo-los dias…….
Espero que la Temozolomida te haya dejado dormir…. Que salga bien la sesión de freidora de hoy y seguro que encontraras el mediterráneo… O si no, siempre puedes escuchar a Serrat con los ojos cerrados.
Disfruta…
El mediterráneo está muy cerquita. Tu fuerza y la fuerza que aportas es parte del camino. Suerte
Por fin decidinme a escribir. Solo podo mandarche moitisimos bicos e abrazos para o saco. Si estubera en SANTIAGO faria ó imposible por darchos personalmente, moitisima sorte e moitas gracias por todo o que escribes..
Espero que las sesiones de radio terapia que te faltan, las recibas tan bien o mejor que las anteriores.
La recuperación sera lenta pero segura y espero tener el privilegio de conocerte personalmente algún día.
Que disfrutes de esas vacaciones.
Me sumo a dar las gracias a todos los que hacéis que la Sanidad Pública siga funcionando.
Dicen que las enfermedades graves te cambian , creo que el cambio se debe en buena parte a la gente con la que se empieza a tratar después del diagnóstico. He conocido a gente increíble a la que me encantaría parecerme y a la que intento imitar todos los días, la mayoría de las veces con muy poco éxito.
Buen sábado a todos.
Nachiño:Estou seguindo hai un tempo a túa loita contra Casiano,e como Pilar me decidín hoxe a escribir. Espero rirme tanto coma tí onte; boeno,a metade porqué soio estará Carliños en Ribadavia. O sentido do humor é, ó meu modo de mirar a vida,o mellor medio de transporte para a travesía. Non esquencer de botarlle combustible.Moitiiiiisimos bicos e abrazos e humorrr….Querote. Querovos.
Non te coñezo persoalmente pero os peridistas é o que tedes: se nos gusta o que escribides acabades formando parte da nosa familia. Así te sinto eu que ata te tuteo. Estou impresionada por ese xeito tan valente que tes de encarar a túa enfermidade. Como estamos todos no mesmo barco das miserias humanas, pode que algún día me toque a mín batallar co mesmo que estás a faceres ti nestes momentos. Así que te leo para coller recortes e tomarte coma un referente nas horas máis baixas. Grazas polo teu sentido do humor e pola lección de vida coa que nos agasallas todos os días. Que sexan moitos, tantos que se conten por anos, lustros e décadas…¿Sabes como che digo?
[…] Dejo para mañana lo que podría hacer hoy. Pero entre que estoy muerto de sueño y muerto de risa por culpa de Carlos Blanco y Xosé Manuel Budiño, casi mejor me retiro a mis aposentos drogado de Temo… […]
aqui estoy pegandome un atracon ya que llevaba dias sin leerte…y no me canso. Ahora que te conozco quiza me decida a saludarte por la calle. gracias a ti…
Ánimo rapaz, que xa queda pouco!!!!
Hola Nacho «Buenas Noticias » El ministerio de Empleo ha remitido a los agentes sociales el borrador del futuro Real Decreto sobre Incapacidad Temporal (IT), en el que se plantea sustituir el actual sistema de expedición de los partes médicos de confirmación de bajas, de periodicidad semanal, por otro basado en la distinción de cuatro grupos de procesos, en función de la duración prevista, con distinta periodicidad en la expedición de los indicados partes.
Para ello, se tomará como referencia una tabla orientativa de duración estimada de la incapacidad temporal del trabajador en función de su patología, edad o la repercusión de la dolencia que causó la enfermedad sobre su puesto de trabajo. Empleo aclara que esta información no es vinculante.
L